نقش خانواده و مربیان در آموزشهای پیشدبستانی مکمل و حیاتی است. این دو گروه، ستونهای اصلی رشد همهجانبه کودک در این دوره حساس هستند و همکاری مؤثر آنها تأثیر مستقیمی بر موفقیت و سازگاری کودک در مدرسه دارد.
۱. نقش و تأثیر خانواده (ستون اصلی رشد و امنیت) 👨👩👧👦
خانواده، اولین و مهمترین محیط آموزشی کودک است و نقش آنها فراتر از هدایت کودک به سمت پیشدبستانی است:
فراهم کردن بستر عاطفی و امنیت:
- تقویت دلبستگی ایمن: ایجاد محیطی پر از عشق و حمایت که حس امنیت کودک را تأمین میکند. این حس امنیت، پایه یادگیری و کاوشهای جسورانه در محیط پیشدبستانی است.
- مدیریت اضطراب جدایی: آمادهسازی کودک برای جدایی و رفتن به محیط جدید با آرامش و اطمینان، که سازگاری اولیه او را تسهیل میکند.
توسعه مهارتهای پایه:
- تقویت مهارتهای کلامی: صحبت کردن زیاد با کودک، خواندن کتاب داستان و تشویق به بیان افکار و احساسات، که آمادگی کودک برای زبانآموزی را افزایش میدهد.
- آموزش مهارتهای خودیاری: آموزش پوشیدن لباس، بستن دکمه، استفاده از سرویس بهداشتی و نظافت شخصی. این مهارتها استقلال کودک را در کلاس تقویت میکنند.
انگیزش و ارزشگذاری:
- نشان دادن علاقه به مدرسه: والدین با سؤال پرسیدن در مورد فعالیتهای روزانه و ارزش نهادن به نقاشیها و کاردستیهای کودک، انگیزه او را برای حضور فعال در پیشدبستانی بالا میبرند.
- تداوم یادگیری: فراهم کردن محیطی در خانه برای بازیهای خلاقانه و فعالیتهایی که آموختههای مهدکودک را تکمیل میکند.
۲. نقش و تأثیر مربیان (هدایتگرهای حرفهای و محیط سازنده) 👩🏫
مربیان متخصص پیشدبستانی، مسئول ایجاد یک محیط آموزشی ساختاریافته، جذاب و مناسب برای سن کودک هستند:
طراحی محیط و برنامه آموزشی:
- یادگیری از طریق بازی: طراحی فعالیتها و ایستگاههای بازی که به طور غیرمستقیم مفاهیم شناختی (اعداد، اشکال)، اجتماعی و حرکتی را به کودک آموزش میدهد.
- ارائه الگوهای رفتاری: مربیان، الگوی اصلی مدیریت خشم، حل تعارض و مهارتهای اجتماعی برای کودک هستند.
تشخیص و هدایت فردی:
- شناسایی نیازها: مربیان با توجه به دانش تخصصی خود، میتوانند نیازهای یادگیری، رفتاری یا حتی استعدادی کودک را شناسایی کرده و روش تدریس را برای هر کودک تنظیم کنند.
- آموزش مهارتهای اجتماعی: تسهیل تعاملات گروهی، آموزش نوبت گرفتن، به اشتراک گذاشتن و همدلی در محیط گروهی.
تسهیل انتقال به مدرسه:
مربیان، با تمرین روتینهای کلاسی، نشستن در زمان مشخص و تمرکز بر دستورالعملها، کودک را به آرامی برای ورود به فضای رسمیتر دبستان آماده میکنند.
۳. تأثیر همکاری خانواده و مربیان (پل ارتباطی) 🤝
تأثیر نهایی زمانی به حداکثر میرسد که همکاری مستمر و باز بین این دو گروه وجود داشته باشد:
تبادل اطلاعات جامع: خانواده میتواند اطلاعات مهمی درباره خلقوخو، سوابق پزشکی و رویدادهای اخیر خانه را به مربی بدهد تا مربی رفتار کودک را بهتر درک کند. مربی نیز مشاهدات تخصصی خود از رفتار کودک در گروه همسالان را با والدین در میان میگذارد.
یکپارچگی و ثبات: وقتی والدین و مربیان در مورد قوانین، انتظارات و روشهای تربیتی (مثلاً نحوه برخورد با پرخاشگری یا تشویق به استقلال) هماهنگ عمل میکنند، کودک احساس ثبات و امنیت بیشتری کرده و کمتر دچار سردرگمی میشود.
تقویت هدفمند: هماهنگی بین تمرینهای آموزشی خانه و کلاس (مثلاً تمرکز بر یک مفهوم خاص یا تقویت یک مهارت خاص)، یادگیری کودک را هدفمندتر و ماندگارتر میکند.
در نتیجه، خانواده محیطی برای رشد عاطفی و مهارتهای اولیه فراهم میکند، در حالی که مربی محیطی غنی، سازماندهیشده و گروهی برای شکوفایی پتانسیلهای اجتماعی و شناختی ارائه میدهد. موفقیت کودک در پیشدبستانی، حاصل جمع تلاش این دو نهاد است.
مجموعه دانشگاه کوچک به عنوان بهترین پیش دبستانی در اصفهان با دارا بودن محیطی شاد و علمی، پژوهش های روان شناسی و مشاوره جهت پرورش کودک بر اساس تقویت هوش، آموزش های بازی محور و مناسب در خدمت شما می باشد و هدف مجموعه پرورش کودکانی شاد با هویت تحصیلی موفق است.
